• Όμορφες Τοποθεσίες

    Ερευνήστε, βρείτε, ταξιδέψτε σε μέρη ξεχωριστά. Παντού γύρω μας υπάρχουν μέρη με ομορφιές που σας περιμένουν να τις αποκαλύψετε. Μπορεί να είναι χιλιόμετρα μακρυά ή τρία τετράγωνα παρακάτω.

  • Άνθρωποι

    Ανακαλύψτε την ομορφιά που μπορεί να βρίσκεται σε ένα δάκρυ, σε μια κραυγή, σε ένα χαμόγελο. Παρτέ πινέλο και τα την RGB παλέτα σας και ζωγραφίστε πορτραίτα γεμάτα συναίσθημα...

  • Φύση

    Πετάει πετάει ο γαϊδαρος; Μπορεί ο γαΐδαρος να μην πετάει αλλά πετούν τα πουλιά και διάφορα έντομα. Η μαγεία της φύσης προσφέρει εξαιρετικά κάδρα για έναν φωτογράφο είτε πηγάζει από το πέταγμα ενός πουλιού, είτε από την απορημένη μουσούδα του αγαπημένου μας γαϊδαράκου.

  • Στούντιο

    Πολλές φορές τα τεχνικά μέσα και η ηρεμία του studio μας προσφέρουν εξαιρετικά αποτελέσματα. Εργαστείτε μέσα σε αυτό και εκμεταλευτείτε τις δυνατότητες που σας δίνει για να πετύχετε το τέλειο αποτέλεσμα.

  • Φως

    Αν δεν υπήρχε το φώς δεν θα υπήρχε φωτογραφία, δε θα υπήρχαν άνθρωποι, δε θα υπήρχε η γη. Τα όμορφα κόλπα του, μπορούν να σας κάνουν να ασχολείστε ώρες με αυτό αλλά ακόμα και να καταστρέψουν μία φωτογραφία σας. Το φως είναι ο σύμμαχός σας, στηριχτείτε πάνω του αλλά προσέξτε τις κινήσεις του.


Η σύνθεση είναι μια περίεργη έννοια επειδή δεν είναι κάτι το οποίο μπορείς να το κρίνεις καθαρά με αντικειμενικά κριτήρια.  Αν μία φωτογραφία είναι κακοεκτεθημένη είναι εμφανές ότι φαίνεται πιο φωτεινή ή πιο σκοτεινή.  Αν δεν έχει την κατάλληλη οξύτητα επίσης είναι εμφανές.  Αν τώρα η σύνθεση δεν είναι σωστή είναι κάτι το οποίο μπορούμε να το σχολιάσουμε σε μια φωτογραφία και είναι σχετικό.

Πριν ρίξεις την τελευταία ματιά σε μία φωτογραφία και πεις «Πω πω τι εκπληκτική σύνθεση» θα προσέξεις την ποιότητα του φωτός. Σημαντικός μπορεί να είναι ο ντράμερ σε μία μπάντα αλλά και ο καλλιτέχνης που παίζει υποστηρικτικά στην ίδια μπάντα είναι σημαντικός.  Έτσι λειτουργεί η σύνθεση. Όλα αλληλεπιδρούν  μεταξύ τους.



Δυστυχώς πολλοί φωτογράφοι δεν δίνουν σημασία στη σύνθεση και αυτό κάνει τις φωτογραφίες τους αδύναμες.  Μπορεί να έχεις τον τελειότερο εξοπλισμό και να ξέρεις πώς τον χρησιμοποιείς να σηκωθείς 4π.μ. να κάνεις χιλιόμετρα, να φτάσεις σε ένα σημείο με την τελειότερη θέα. Όμως το τοπίο δεν σε εμπνέει και αυτό έχει να κάνει καθαρά με την σύνθεση, έτσι όλος αυτός ο κόπος πάει χαμένος.

Το να μάθεις να χρησιμοποιείς μια φωτογραφική μηχανή αλλά και τα τεχνικά της φωτογραφίας είναι πάρα πολύ απλό αλλά ότι έχει να κάνει με τη σύνθεση είναι εντελώς διαφορετικό.  Είναι αυτό που μεταλλάσσει την φωτογραφία από μία απλή επιστήμη σε τέχνη.  Αυτό το κομμάτι της φωτογραφίας εξαρτάται 100% από σένα.  Μάλιστα ενώ μπορείς να μάθεις τα βασικά της σύνθεσης διαβάζοντας σχετικά με το θέμα αλλά και παρατηρώντας τη δουλειά των άλλων φωτογράφων εν τέλει εξαρτάται καθαρά από σένα και από τον τρόπο που δρας ως φωτογράφος και αναπτύσσεις την αισθητική σου.  Εν τέλει πρέπει να μάθεις να ξεχωρίζεις ποια είναι αυτά τα πράγματα που λειτουργούν στη σύνθεση και αυτά που δεν λειτουργούν.

Στην πραγματικότητα η σύνθεση δεν είναι μία τόσο δύσκολη έννοια έχει να κάνει με το πως τοποθετείς τα στοιχεία στη σκηνή.  Μία επιτυχημένη σύνθεση είναι ισορροπημένη και ευχάριστη στο να τη βλέπεις.  Οδηγεί το μάτι του θεατή μέσα στο κάδρο χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.  Μία ανεπιτυχής σύνθεση απλά σε κάνει να απορείς την κοιτάς και δεν μένεις σε αυτή για περισσότερα από λίγα δευτερόλεπτα.  Αν αυτά τα δύο ισχύουν απλά πατήστε το delete.

Για να καταλάβετε, κάθε φορά που σηκώνουμε την κάμερα και τη βάζουμε στο μάτι μας απλά συνθέτουμε και το λάθος που κάνουμε τις περισσότερες φορές είναι ότι δεν αφιερώνουμε πολύ χρόνο από την ώρα που θα σηκωθεί η κάμερα μέχρι το κλικ.  Δεν υπάρχει μαγική φόρμουλα για μια καταπληκτική φωτογραφία.  Ας πούμε για κάποιο κτίριο το πιο απλό που μπορείς να κάνεις είναι να το παρατηρήσεις για λίγη ώρα ώστε να αποφασίσεις πως θα το φωτογραφίσεις χρησιμοποιώντας φυσικά και το σωστό φακό.

Οι ζωγράφοι ως καλλιτέχνες έχουν ένα αβαντάζ απέναντι στους φωτογράφους δεδομένου ότι σχεδιάζουν σε λευκό καμβά.  Οι φωτογράφοι έχουν γεμάτο τον καμβά και αποφασίζουν τι θα αφαιρέσουν και σε εξαιρετικές περιπτώσεις τι θα προσθέσουν.

Τις επόμενες μέρες θα δημοσιεύσουμε μία σειρά από μικρές συμβουλές στην σελίδα μας στο facebook. Απλές και κατανοητές ώστε να σας βοηθήσουμε να αναπτύξετε σωστά κριτήρια για τη σύνθεση.  Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να καταλάβετε τους περιορισμούς της κάμερας σε σχέση με το ανθρώπινο μάτι, τον τρόπο που βλέπετε τα χρώματα, τα σχήματα αλλά και τα μοτίβα μιας όμορφης σκηνής.  Να έχετε πάντα στο μυαλό σας ότι εσείς μπορείτε να μυρίσετε τα αρώματα σε ένα όμορφο κήπο αλλά αυτό που η κάμερα σας θα δει είναι μόνο τα χρώματα.  Η κάμερα είναι ένα μέσο χωρίς συναισθήματα πρέπει να την αναγκάσετε να βγάλει το συναισθηματισμό σας πάνω στο φωτογραφικό χαρτί. 

Ένα πράγμα που θα πρέπει να έχετε πάντα στο μυαλό σας είναι ότι η κάμερα καταγράφει ένα μικρό κομμάτι της σκηνής και ο θεατής δεν είναι υποχρεωμένος να καταλάβει τι συμβαίνει στην υπόλοιπη σκηνή.  Αυτό που θέλετε θα πρέπει να του το πείτε στα λίγα τετραγωνικά εκατοστά της φωτογραφίας.  Να θυμάστε ότι η φωτογραφία καταγράφεται στις δύο διαστάσεις.  Πρέπει να βρείτε τον τρόπο χρησιμοποιώντας το φως και τα στοιχεία της σύνθεσης να καταγράψετε την τρίτη διάσταση. 

Τα μάτια λειτουργούν σε αρμονία με το μυαλό.  Κάντε τις φωτογραφίες να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο.  Η επιτυχημένη σύνθεση εξαρτάται από την ικανότητα σας να κοιτάτε μία σκηνή, που θα βάλετε την κάμερα και πως θα καταγράψετε τη δραματικότητα μίας σκηνής.

Μείνετε συντονισμένοι στη σελίδα μας στο facebook αλλά και στα περιληπτικά άρθρα που θα δημοσιεύονται κατά περιόδους στο blog μας με ομάδες συμβουλών.






Συντάκτης Andreas Kakaris
Φωτογράφος | Designer | Αρχισυντάκτης
Γεννήθηκε το 1982 και ασχολείται με τη φωτογραφία τα τελευταία χρόνια. Δηλώνει ανίατος και ακούραστος Flâner. Το 2010 δημιούργησε την Team Raw με σκοπό την ελεύθερη πρόσβαση στην εκπαίδευση για την φωτογραφία. Συναντήστε τον στο  facebook.


Cristina Garcia Rodero

Φωτογράφος Ισπανίδα, μέλος του πρακτορείου Magnum , η Cristina Garcia Rodero έγινε γνωστή στις αρχές της δεκαετίας του ’90 με την ασπρόμαυρη δουλειά της πάνω στη θρησκεία, η οποία έγινε ένα ωραίο βιβλίο από τις εκδόσεις Contrejour (στμ : κόντρα φως) με τίτλο Espagne Occulte. Έκτοτε η Cristina δεν σταμάτησε να περιδιαβαίνει τον κόσμο, συνεχίζοντας τις έρευνές της πάνω στην πνευματικότητα, κυρίως στην Αϊτή και την Ινδία, αλλά επίσης καταγράφοντας λαούς σε ζώνες συγκρούσεων, όπως στη Γεωργία το 1995, λίγα χρόνια μετά το τέλος του πολέμου …


Αυτή την εικόνα την έκανα το ’95 στη Γεωργία, όπου εκείνη την εποχή έβγαινε από μια τρομερή σύγκρουση με την Νότια Οσσετία, η οποία άφησε πίσω της πάνω από 2000 νεκρούς από την πλευρά της Γεωργίας. Συνόδευα μια αποστολή των Γιατρών χωρίς Σύνορα, η οποία είχε καλέσει 6 φωτογράφους να τη συνοδεύσουν στα σημεία παρέμβασής της. Το να συνοδεύεις μια ΜΚΟ σου παρέχει επαφές στο πεδίο δράσης και μου επέτρεπε να φωτογραφίζω ελεύθερα στο νοσοκομείο. Οι δύο ομάδες των ΓΧΣ, μία ελληνική και μία Ισπανική, ήταν επιφορτισμένες με το να διανέμουν φάρμακα – περιττό να σας πω πως ήταν σαν να μας φιλοξενούσαν φίλοι !

Φτάνοντας ήθελα αμέσως να επισκεφθώ το μαιευτήριο. Αρχισα να φωτογραφίζω τα μωρά, ίσως για να δείξω ότι παρόλο το χάος που κυριαρχούσε έξω, υπήρχε ακόμη ελπίδα για τη ζωή. Ξαφνικά άκουσα κάτι φρικτές κραυγές που προέρχονταν από το διπλανό δωμάτιο. Ρώτησα τις νοσοκόμες τι συνέβαινε και μου έδωσαν να καταλάβω ότι επρόκειτο για ένα δύσκολο τοκετό και μου έδωσαν την άδεια να φωτογραφίζω ελεύθερα, χωρίς να καταλαβαίνουν τι το ενδιαφέρον έβρισκα σε αυτό.

Ήμουν σοκαρισμένη από το νεαρό της ηλικίας της μέλλουσας μητέρας. Ήταν μία κοπελίτσα και ήταν ο πρώτος της τοκετός. Η φροντίδα της νοσοκόμας, η οποία είχε περάσει πάρα πολλές ώρες μαζί της για να την κάνει να νοιώσει άνετα, με τεράστια υπομονή και ευγένεια,  με είχαν συγκινήσει. Ειδικά όταν με κάθε σύσπαση η νεαρή κοπέλα της τραβούσε τα χέρια και της έσπαγε τα τύμπανα με τις κραυγές της. Θυμόμουν για πολύ καιρό αυτή τη γυναίκα, με το τραβηγμένο πρόσωπο, ατάραχη μέσα στη γαλάζια φόρμα της, που προσπαθούσε με κουβέντες γαληνευτικές και χειρονομίες τρυφερές να αναπληρώσει τις ελλείψεις του νοσοκομείου.

Είχα τόσο πολύ συγκεντρωθεί σε αυτές που είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου. Τράβηξα ένα ολόκληρο φιλμ χωρίς να μου δώσουν καμία σημασία. Ο χώρος ήταν στενός και είχα πολύ μικρό περιθώριο κινήσεων. Ήμουν χωμένη σε μια γωνία προκειμένου να βρεθώ στο επίπεδό τους και είχα καδράρει έτσι ώστε να περιλάβω το κεφάλι του κρεβατιού προκειμένου να «κλείσει» η εικόνα μου.

Ήμουν με Nikon F90 και έναν 35-70 f2.8 – δουλεύω συχνά με απλό εξοπλισμό, κυρίως γιατί έχω ανάγκη ενός σώματος και ενός πολυχρηστικού φακού που να εξυπηρετεί σε πολλές περιπτώσεις χωρίς να μου προσθέτει βάρος και όγκο. Το Tri-X ανταποκρίνεται τέλεια σε αυτή την ανάγκη της πολυχρηστικότητας, επιτρέποντας και τις εσωτερικές λήψεις με λίγο φως, αλλά και τις εξωτερικές με κανονικό φως.

Από όλες τις εικόνες του contact η Νο25 είναι αυτή που επιβάλλεται από την αρχή κατά την επιλογή των εικόνων. Οι θέσεις των μπράτσων και των χεριών, σε συνδυασμό με τις εκφράσεις των προσώπων, μεταδίδουν ακριβώς τα αισθήματα πόνου και συμπόνιας που ένοιωσα εκείνη τη στιγμή. 

Για πολλά χρόνια εμφάνιζα και τύπωνα μόνη μου τα αρνητικά μου, αλλά τώρα ελλείψει χρόνου τα εμπιστεύομαι στον Antonio Navarro του εργαστηρίου Stampa στη Μαδρίτη. Από το ’95 και μετά δούλεψα σε πολλές χώρες, πολλά διαφορετικά θέματα. Παρόλα αυτά έχω μια ιδιαίτερη συμπάθεια για αυτή την εικόνα, την οποία ήθελα να συμπεριλάβω στο Photobosillo που έγινε για εμένα (το ισπανικό Photopoche).

copyright Cristina Garcia Rodero


Η σελίδα της στο Magnum : Cristina Garcia Rodero


Εικόνες της στο Google


------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Tous droits réservés pour le magazine Réponses Photo. Reproduction pour des raisons pédagogiques


All rights reserved for Reponses Photo magazine. Reproduction for educational reasons.








Συντάκτης Kiriakos Kοrakis
Φωτογράφος | Πολ. Μηχανικός | Συντάκτης
Γεννήθηκε το 1967 και ασχολείται με τη φωτογραφία από δέκα χρονών. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε ο πατέρας του, χομπίστας φωτογράφος. Στον κόσμο της "αληθινής" φωτογραφίας μυήθηκε μέσω του γαλλικού περιοδικού PHOTO στο οποίο γράφτηκε συνδρομητής το 1986, οπότε και γνώρισε την "ανθρωπιστική" φωτογραφία.Τώρα κινείται στο είδος "φωτογραφία δρόμου". Συναντήστε τον στο  flickr.


Δημοφιλείς αναρτήσεις

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Buy t-shirts

Social Networks

Twitter Flickr Facebook

[To]PICs